Closed source

Grofweg heb je 2 soorten software: gesloten en opensource software. Bedrijven zien de broncode van hun programmatuur veelal als intellectueel eigendom. Ze hebben daarin veel tijd en geld geïnvesteerd en geven dat niet graag uit handen. Dat noemen we gesloten software (in het Engels: closed source).

Opensource

Toch kan het handig zijn om de broncode van de software wel vrij te geven. Tegenwoordig zie je meer en meer bedrijven en instellingen daartoe over gaan. Zij zien in dat hun software dan veel sneller volwassen kan worden. Op die manier krijgen ze toegang tot veel mensen die de software kunnen gebruiken, testen en verbeteringen kunnen suggereren. Naast het suggereren van verbeteringen kunnen ze ook zelf die verbeteringen in de software doorvoeren en dat vervolgens weer aan de software zelf ten goede laten komen. Op die manier kan software op manieren gebruikt worden die de makers nooit hadden kunnen voorzien en kunnen veel mensen ervan profiteren.

Niet voortdurend opnieuw het wiel uitvinden

Een ander voordeel is dat je niet voortdurend zelf het wiel hoeft uit te vinden. Zo heeft de Mozilla-organisatie al een prima webbrowser en email-software geschreven, dus kunnen anderen daar gebruik van maken en daarop verder bouwen. Als de Mozilla-ontwikkelaars hun werk goed hebben gedaan dan hoeven anderen niet meer in de specificaties van de diverse email-protocollen te duiken en uit te spitten hoe mailclients en mailservers met elkaar zouden moeten communiceren. Dan zal namelijk blijken dat veelal de uitzondering de regel bevestigt. Dan lopen andere ontwikkelaars aan tegen uitzonderingen op protocollen die de Mozilla-ontwikkelaars bijvoorbeeld al lang en breed hebben opgelost. Dan is het handiger om de softwar van Mozilla als basis te gebruiken.